Życie codzienne w starożytności

Praca na roli
     Trzy pory roku w Egipcie uwarunkowane były przewidywalnym wzrostem i spadkiem poziomu wody w Nilu. każdego roku od lipca do października poziom wody w Nilu wzrastał i rzeka występowała z brzegów, rozprowadzając wodę i żyzny muł na polach. Była to "achet" pora wylewu. Pod koniec października cofające się wody pozostawiały mokre pola gotowe do zasiewu. Następna pora "peret" odpowiadała zimie, była pora wzrastania. Kończyła się obfitymi zbiorami. Latem- w porze "szemu", słońce paliło ziemię i wyjaławiało ją. Ten naturalny rolniczy rytm funkcjonował aż do 1960 r., kiedy to zbudowano tamę Asuańską.

źródło: swiatbiblii.ovh.org

Łodzie na Nilu

źródło:  www.zaglowce.ow.pl

     Nil był głównym szlakiem prowadzącym przez starożytny Egipt, łączącym miasta i metropolie rozciągające się po obu jego stronach. Miejsca bardziej odległe, jak piramidy na pustyni, połączone były z nilem systemem kanałów. Egipcjanie nie posiadali żadnej sieci dróg, ich środkiem transportu były łodzie. Pierwsze egipskie łodzie sporządzano z papirusu, około 4000 lat p. n. e. Większych i droższych drewnianych łodzi używała rodzina królewska, służyły również do transportu produktów handlowych przez Morze Śródziemne. Wielkie drewniane barki holowane przez flotyllę mniejszych łodzi, używane były do przewozu ciężkich materiałów budowlanych i ogromnych kamiennych posągów.

 

 źródło: www.zaglowce.ow.pl

     Starożytni Egipcjanie projektując drewniane łodzie, opierali się nie tylko na wcześniejszych statkach z papirusu, ale także metody zapożyczali od swoich partnerów handlowych. Sterownie było możliwe dzięki pojedynczemu wiosłu przymocowanego do korpusu i słupka sterowego. kadłub i burty drewnianej łodzi były budowane bez użycia gwoździ. Niedostatek drewna wysokiej jakości sprawiał, że wiele łodzi było budowanych z krótkich desek. Łączono je drewnianymi klamrami motylkowymi i czopami bądź wiązano linami. drewno do większych łodzi pochodziło z importu.

Egipskie domostwo
     Chociaż starożytni Egipcjanie budowali swoje grobowce i świątynie z kamienia, ich domy i pałace były zbudowane z suszonej cegły. Cegła z mułu rzecznego była tania i łatwo dostępna, a także utrzymywała ciepło zima i chłodziła podczas letnich miesięcy. Niestety, tak jak wiele świątyń i grobowców przetrwało, tak prawie wszystkie domu z cegły rozsypały się i znikły. Dlatego też archeolodzy muszą opierać się na ogólnych zarysach budynków i starożytnych rysunkach próbując zrekonstruować egipskie domy.
     Rysunki w grobowcach sugerują, że Egipcjanie mieszkali w wielopiętrowych domach. jednak odkrycia archeologiczne wskazują, że domy były obszerne i jednokondygnacyjne. Skąd taka różnica? Możliwe, że artyści egipscy chcący pokazać wszystkie pokoje domu przedstawiali je jeden na drugim, gdyż nie umieli wykonać rysunku perspektywicznego.

Śpiew, taniec i gra na instrumentach

źródło: ftbludek.pl

     Od najdawniejszych czasów muzyka i taniec odgrywały ważna rolę w codziennym życiu Egipcjan. Nie istniały teatry czy sale koncertowe, ale muzycy grywali na prywatnych przyjęciach i podczas uroczystości religijnych, a na wyszukanej ceremonii pogrzebowej wykonywano trzy różne rodzaje tańców. Ilustracje w grobowcach pokazują, że wiele tanecznych ruchów wymagało dużej sprawności fizycznej- wykonywano salta do tyłu lub bokiem. Podczas gdy większość Egipcjanek nosiła długie suknie, tancerki odziane były skąpo, a nawet tańczyły nago.
     Przetrwało wiele instrumentów muzycznych , jednak bez zapisu muzycznego trudno odtworzyć melodie wygrywane przez starożytnych muzyków. Egipscy muzycy grali na instrumentach strunowych: harfa, lutnia, lira, instrumentach dętych drewnianych: flet, podwójne klarnety, oboje, instrumentach perkusyjnych: tamburynach. Część instrumentów miała określoną funkcję np. armia używała trąb, rogów myśliwskich i bębnów, natomiast grzechotki cymbały i dzwonki były wykorzystywane w ceremoniach religijnych.
     Kobiety z królewskiego haremu były wytrawnymi muzykami i tancerkami. Wykorzystywały swoje umiejętności by zabawić władcę. Inne kobiety grające na instrumentach oraz tancerki występowały w religijnych ceremoniach i towarzyszyły pogrzebom.

Rzemiosło i sztuka
     Artyści którzy ozdabiali egipskie grobowce byli szanowanymi mistrzami swojego fachu. Stosowali siatkę poziomych i pionowych linii aby narysowane figury miały właściwe proporcje. Używano cienkich trzcinowych pędzli i farb zrobionych z pigmentów mineralnych.

 

źródło: antyczne.blox.pl

     Egipscy rzemieślnicy byli szanowani w całym starożytnym świecie. Jubilerzy poddawali obróbce złoto i srebro oraz różnobarwne kamienie, półszlachetne tworząc naszyjniki bransolety, pierścienie i kolczyki, zarówno dla kobiet jak i dla mężczyzn. Najpowszechniejszym i przypuszczalnie najtańszym rodzajem biżuterii były naszyjniki z paciorków. Rzeźbiarze stosowali różnorodne odmiany twardych i miękkich kamieni by stworzyć piękne posągi i kamienne naczynia o cienkich ściankach. Egipskim cieślą brakowało drewna. Niewiele było wysokich drzew, a drewno dobrej jakości trzeba było importować z Libanu. Mimo to budowali statki trumny i meble, inkrustowane kością słoniową i hebanem.
     Informacje o Egipskich technikach rzemieślniczych pochodzą ze scen życia codziennego, namalowanych na ścianach grobowców oraz dzięki drewnianym figurką grobowym z czasów Średniego Państwa.
     Egipt uzyskiwał złoto z kopalni na pustyni i z Nubii. Ozdobiona wieloma kamieniami półszlachetnymi, jak lapis-lazuli, ametyst, karneol i turkus egipska biżuteria tworzyła olśniewający kontrast z prostymi białymi szatami. Srebro występowało rzadziej niż złoto, w związku z tym było droższe. Biedniejsi Egipcjanie nosili biżuterie wykonaną z fajansu i tańszych kamieni.